Over mij

Mijn foto
Den Haag, Zuid Holland, Netherlands
Vanaf 8 januari 2009 neem ik deel aan het vrijwilligersproject in Rio de Janeiro, Brasil. Het project gaat over de straatkinderen en jeugd helpen om voor hun rechten te komen en sociale leefbaarheid en zekerheid bieden om uiteindelijk goed te functioneren in de samenleving. EVS (European Voluntary Service), valt onder de organisatie Code-X International, samen met Stichting Solrisa, maakt dit project mogelijk. Met 14 andere vrijwilliers ga ik me vijf maanden inzetten voor het project. De eerste 2,5 weken krijgen wij training om de stad en de cultuur te verkennen, de binding van de groep vrijwilligers te versterken, inzicht krijgen op het project en basis taal cursus Portugees. 26 januari is mijn eerste werkdag bij het project AMAR. Hieronder zijn mijn ervaringen beschreven. Hopelijk hebben jullie veel plezier bij het lezen :D

dinsdag 27 januari 2009

Maandag 26 januari 2009

Afgelopen week was een rustige week geweest. We hadden maar liefst twee dagen training en de rest van de dagen hadden we vrij vanwege Rio’s birthday dag :D en om genoeg uit te kunnen rusten voor onze eerste werkdag op maandag de 26e. In de training kregen wij te horen over de indeling van de groep. 15 vrijwilligers is gesplitst in twee groepen en gaan aan twee verschillende projecten werken. Er zijn twee projecten AMAR en CEASM. Na twee maanden gaan de groepen verwisselen van projecten. Uiteindelijk, aan het eind heeft iedereen dus aan twee zelfde projecten gewerkt. Taam (ex-klasgenoot) en ik zitten allebei in project AMAR. Heel fijn dat we samen in één groep werken :D . We hebben een gezamenlijk weblog gemaakt waar meer in formatie over de organisatie staan en onze bezigheden: http://www.evsrio.blogspot.com/

Voor de training hebben wij het Volksmuseum bezocht. Het was veeeeeellll informatie op een middag. Over de bevolkingsgroepen, de carnaval, de gewoontes en traditie van Brazilie en nog veel meer. Erg interessant! Daarna hebben wij de training afgerond met een lekker proost!

In mijn vrije tijd ben ik met de group naar Leblon gegaan, de verlengde strand van Ipanema. Woooooww, de golf was heftig! We voelde sterke stroming van de zee. We gingen maar een kwartier zwemmen want daarna zijn we echt al uitgeput van het steeds proberen om niet meegesluurd worden met de golf hehehee.. Het was net als in Dreamland, Bali, of misschien wel erger. Een meisje moest gered worden door een helikopter omdat ze al te ver van de kust ligt en ze kon niet meer terug zwemmen. Phiiieeewww..
Op andere dagen waren wij naar de markt gegaan en naar de straatfeest bij Lapa.

zondag 25 januari 2009

Maandag 19 januari 2009

Deze week hebben wij veel informatie gekregen over de geschiedenis, sociale economie en geo-political van Brasil en Rio de Janeiro. Wat mij shockeert was om te horen dat er in Rio de Janeiro 700 favelas zijn over 3 miljoen mensen. De aantal van de straatkinderen ligt tussen de 200.000 en 300.000. Phiiieeew, erg veel! De kinderen worden uiteindelijk kinderen van de sraat genoemd omdat ze echt letterlijk op straat wonen. Ze slapen, eten en werken op straat. De oorzaak wat ze uiteindelijk een straatkind maakt is omdat ze uit huis werd gezet door hun ouders of omdat ze zelf uit huis zijn gegaan. Veel van hun werden uit huis gezet omdat hun ouders denken dat ze niet in staat zijn om hun op te voeden omdat ze zware drugsverslaafde zijn. Een ander reden is omdat ze een ongewenst kind zijn en de ouders kunnen hen niet onderhouden. Veeeel meiden gebruiken geen voorbehoudsmiddelen waardoor ze dus in zwanger raakten. Vaak willen ze juist zwanger raken om de relatie met hun partner te 'binden', vooral als hun partner één van de bekende mafia's zijn. Ze zijn dan erg trots. Helaas willen en denken de meeste partners de tegenovergestelde van hen en verlaten hun direct. Uiteindelijk heeft deze meiden er spijt van dat ze zwanger zijn en bouwt snel een haat gevoel aan hun kinderen.
Staatkinderen gaan zelf het huis uit omdat ze fijner vinden om met zelfde leeftijdsgenoten te leven omdat ze thuis weinig of haast geen liefde krijgen van hun ouders. En ander reden is omdat ze full time aan het werk moeten van hun ouders en durven niet zonder geld thuis te komen. Na een lange tijd willen ze vaak niet eens meer thuis te komen. Velen van hun werken voor de drugsdealers en zijn zelf ook verslaafden. Dit is ook een reden waarom hun ouders niet meer voor hen willen zorgen.
Met de hele groep hebben wij een bezoek gelegd aan een arme wijk en een rijke wijk. Eerst waren wij naar favela Rocinha gegaan, de grootste favela in Brasil. 70 % van de bewoners kunnen niet lezen en/of schrijven. Het zit er allemaal vredig uit maar dat komt omdat wij in de middag zijn gegaan. Een bewoner hebben een tour gegeven aan ons en ze zeiden dat ´s avonds een ander situatie wordt, meer gevaar overal.
Toen we de favela uitlopen waren wij over een loopbrug gelopen waar echt duidelijk twee verschillende kanten te zien zijn. Aan de rechter kant zien wij de favela en aan de andere kant zien wij hoge moderne gebouwen en huizen, zoals wat jullie op de onderstaande foto´s kunnen zien.

Om de cultuur en de stad te verkennen kregen we een tour door het National park Tijuca, waar we naar een aantal uitzichtpunten geweest zijn. We hebben de berg `Pico da Ticuja´ beklomd van 2800 meter (maar we waren de eerste helft van de heen reis wel met de auto gekomen hoor :) ). Van de top is ongeveer de helft van de stad Rio te zien. Erg mooi.. Super mooi :D . We waren naar een echte Braziliaanse restaurant geweest waar we onbeperkt mogen eten. Waaaauuuww, dat was feest! Veel gerechten, toetjes en drankjes.
Braziliaanse mensen weten zeer goed hoe ze moeten feesten. Gezellig dansen, lekkere cocktails 'Caipirinha', leuke muziek en bla bla bla. Te veel om op te noemen hehehe.. We waren naar Samba school gegaan. Daar zagen wij drie verschillende muziek optredens, Brazilianen die vlot hun samba moves vertonen en brasband die aan het oefenen zijn voor het carnaval.
Bij centrum van Lapa waren wij naar een straatfeest gegaan. Dat was maar twee minuten lopen van ons huis. Veel muziek optredens (percussie en zang), overal kraampjes met eten en drinken. Erg gezellig maar we moeten wel erg goed op onze geld en spullen letten. Ze proberen daar echt van alles.
In de training hebben we drie films gezien die vertelde over het leven in favelas, over de corrupte politie, over de straatkinderen, etc. De titels van de films zijn: Proibo Proibir (Verbidden om te verboden), Quase Dois Irmaos (Bijna twee broers), Tropa de Elita. Erg interessant om te zien, ook voor jullie misschien :)

maandag 19 januari 2009

Maandag, 12 januari 2009

De eerste vier dagen

We introduceren individueel aan de organisatie "Solrisa" (Sol= zon, Risa= lach) en zij introduceer hun organisatie aan ons, missie en doelen, projecten, etc. Solrisa heeft deze vrijwilligersproject opgesteld. Dit is één van de projecten, één van hun manier, om doormiddel van vrijwilligers werven, de straatkinderen helpen om hun rechten te krijgen en om goed te functioneren in de maatschappij.
Om de stad te verkennen hebben wij een tour gemaakt by Bodinho. Bodinho is een klein geel open veroest trammetje, die pas gaat rijden als het bom vol zit met passagiers hehehe.. Jongen gozer hangen het liefst buiten, met een arm en een been aan de tram, zodat ze niet hoeven te betalen. We reden langs een aantal uitzichtpunten waar de favelas (illegale woningen/sloppenwijken) en de Suikerbroodberg te zien zijn.
Algemene belangrijke punten werden besproken om veilig in Rio te wonen, om zo goed mogelijk het gevaar te vermijden. Huis regels werd bekend gemaakt. Het werd aan ons verteld over de publieke transport en ook over hoe goed en hoe graag de Braziliaanse mensen kunnen feesten. We werden dus meegnomen naar Feira Paraiba in Sao Cristovao. Het is een wekelijkse groot feest/festival; markt, band optredens en eettentjes. Iedereen ging dansen, jong en oud, kleine kinderen, opa's en oma's, tot 's avonds laat. Ongelovelijk!
Op onze vrije dag gingen we naar Ipanema. Een mooie strand met best hoge golven, omringd door huizen bergen. Maar helaas werden twee mobiele telefoons en geld gestolen van twee andere vrijwilligers, terwijl er altijd twee mensen op de spullen hadden gelet. Erg jammer. Jah, ze zijn erg snel en professioneel op dat gebied.

Eerste indruk

YUHUUUUWW.. WAUUUW.. COOL.. GAAF.. WARM..

Ja, dat zijn mijn eerste indrukken toen ik net het vliegveld uitkwam. Onderweg naar huis/hostel kwam natuurlijk meer indrukken naar boven; een klein beetje indonesië gevoel, verschil tussen arm en rijk is groooot, levendige straatleven, veel onafgemaakte huizen, heuvels vol gebouwd met huizen, etc.

Daarna kwamen wij (samen met 14 andere vrijwilligers) het wijk Lapa binnen rijden, het wijk waar wij gaan verblijven. Het is echt een super wijk! Vol met betegelde kleurrijke trappen, graffiti en veel artistieke tekeningen op gebouwen en huizen. Het blijk dat de trap echt bekend is. Snoop Dog en Pharrel Williams hebben daar een videoclip "Beautiful" opgenomen en het staat ook in mijn travel boek :D . De videoclip kunnen jullie op het kopje hiernaast bekijken. Een kunstenaar houd zich iedere dag bezig met de tegels van de trap uithalen en telkens weer een nieuwe tegels vast leggen. Hij krijgt veel tegels van touristen, ook opgestuurd, om uiteindelijk op de trap te kunnen staan. Uiteindelijk staan er tegels van tientallen landen, ook van Nederland dus met de bekende Delfs blauw print ;D .

Iedereen was moe van het rei en zweet zich kapot van de 35 graden zon. De aller eerste wat we deden is gaan zwemmen. Ja, er is een zwembad in onze hostel ;D . Na lekker afkoelen beginnen wij al meteen met de training. Phiiiieeeeww..